Aan boek ‘Dansen met de vijand – het oorlogsgeheim van tante Roosje’ begon ik vorige week donderdag bij de kapper. Meestal moet ik daar wel even zitten voor ik weer klaar ben om de deur uit te lopen, dus neem ik altijd een boek mee. Deze keer dus dit boek.

Eenmaal aan het lezen, raakte ik de tijd een beetje uit het oog. De afwisseling tussen de verhalen van tante Roosje en de schrijver (Paul Glaser) maakte het tot een boeiend geheel. Ik las over het leven van Roosje Glacér in Nijmegen, Eindhoven en Den Bosch. En over hoe Paul Glaser achter het, voor hem onbekende, joodse leven van zijn familie kwam bij toeval. Zijn vader had er altijd over gezwegen: de verschrikkingen van de oorlog kwamen te dicht bij. Zijn kinderen waren dan ook katholiek opgevoed zonder enig idee te hebben dat hun familie van joodse afkomst was. Hij beschrijft ook de weerstand die hij bij andere leden van zijn familie vindt om kennis te nemen van deze afkomst.
Roosje verliest haar eerste grote liefde bij een vliegtuigongeluk en daarna ontmoet ze ‘verkeerde’ mannen. Deze mannen verraden haar en proberen haar aan alle kanten het leven onmogelijk te maken.
In Westerbork en Vught weet Roosje te overleven door haar dansen, maar ook door haar vindingrijkheid en slimheid. Ze ziet de mogelijkheden voor zichzelf, maar ook voor anderen het leven draaglijker te maken in onvoorstelbare omstandigheden. Ook in Auschwitz en de andere kampen in het oosten waar ze komt, weet ze door deze eigenschappen te overleven. En waarvoor ze na de oorlog door mensen met de nek wordt aangekeken, want ze ‘danste met de vijand’.

Wat me raakte in dit boek was hoe Nederland omging met de slachtoffers die terugkwamen na de oorlog. Hoe koud, kil en eigenlijk mededogenloos deze mensen behandeld werden. Belastingaangiftes die nog betaald moesten worden, omdat niet bewezen kon worden dat mensen echt waren omgekomen, geen recht hebben op uitkeringen volgens de overheid, huizen en bezittingen die ingepikt waren door buren/overheid en dergelijke.
Ik snap dat veel slachtoffers zich schandalig behandeld gevoeld hebben en niet meer in Nederland wilden wonen, dat ze hun heil elders gingen zoeken, bijvoorbeeld in Zweden (zoals Roosje), de Verenigde Staten of Israël.

Een boek dat een in een middag en een halve avond uit was. Een boek dat boeit van begin tot eind. Een boek dat absoluut de moeite waard is!